మరీచిక

   

ఏదైనా పిలుపు వినిపించిందా ??   

వినిపించదనీ తెలుసు.

చల్లని పిల్లగాలి తెమ్మెర లాంటి నిన్ను 

మహి నైన నాలో బంధించడం 

కుదరదని తెలుసు.

అది కేవలం  ఈ భూపొరల మధ్య  

అలా అలలా కలలా వస్తూ వీస్తూ

హాయిగాసృశిస్తూ సేదతీరుస్తూ తిరిగివెళ్ళిపోతుంది.

అయినా నా పిచ్చి కాని ఎగిసి పడే కెరటం 

తీరాన్ని హత్తుకొని అలాగే వుండిపోతుందా!!

రకరకాల భావొద్వేగాలను మోసుకొస్తూ తీసుకెళ్తూ 

ఇలా తాకి అలా వెళ్ళిపోతుంది.

ఈ కఠోర నిజాలన్నీ నాకర్థం కావేం ?

 అయినా మనసు అంగీకరించదేం?

రాయిలా మార్చుకుందాం అనుకున్న 

మనసు నీ రూపం మెదిలినా, 

తలపు కలిగినా  రాగంలా మారిపొతుందేం?  

చిత్రకూట నరసింహ స్వామి ఆలయం 

మండపం లో ఏ శబ్దం చేసిన సప్త స్వరాలు 

పలికినట్టు నీ ధ్యాసలో ధ్యానంతో ఒళ్ళంతా 

పులకరించి మైమరచి   తుళ్ళిపడుతుందేం??

నీతో మాట్లాడని రోజు నేను కాంతి లేని దీపం లా...       

శాంతి లేని రూపం లా...వాసన లేని పుష్పం లా..         

ఆగిపోయిన కాలం లా...వెలుతురే రాని వేకువలా..       

విషాద గీతికలా..... మిగిలిపోతాను !!

ఎందుకీ అలజడీ.. ఎందుకీ అశాంతి ?


అంతులేని అర్థం కాని ఈ అంతర్మథనం నుండి బయట పడేదెలా?
దుష్యంతుడు శకుంతలను మరిచినట్టుగా మరపు రాదేలా ?

నా హృదయం లోని తడి ,ఆలోచనలోని ఆర్తి నాలోనే ఆవిరవదేలా?

కల చెదరకూడదని కఠినమైన నిజం దరికి రాకూడదని

వెన్నెలకై ఎదురుచూసే తామరలా...

చంద్రునికై వేచిచూసే చకోరపక్షిలా నిరీక్షిస్తూ వుంటా.......!!

(Picture courtesy :google images)